Politieke gemakzucht

Tijd voor principes in plaats van politiek gemakzucht

De weigering van een meerderheid in de Tweede Kamer om militaire leveranties aan Israël stil te leggen is een klap in het gezicht van het internationaal recht — en van elke burger die gelooft dat mensenlevens, waar dan ook, bescherming verdienen.

Internationale juridische experts, waaronder het Internationaal Gerechtshof, hebben onomwonden vastgesteld: Israël is niet alleen verantwoordelijk voor de vernietiging van Gaza, maar is bovendien zelf begonnen met het militaire offensief dat de regio in een uitzichtloze nachtmerrie heeft gestort. En dat in weerwil van alle oproepen tot staakt-het-vuren, humanitaire toegang en proportionaliteit.

Tegen die achtergrond is het volstrekt onbegrijpelijk dat partijen als D66 en Volt, die zich graag tooien met de vlag van mensenrechten en internationaal recht, zich bij de meerderheid schaarden die de leveranties aan Israël in stand houdt. Dat is geen nuance — dat is lafheid vermomd als diplomatie.

D66 en Volt hebben zich jarenlang gepositioneerd als progressieve, rechtstatelijke partijen met internationale oriëntatie. Maar waar die oriëntatie toe leidt, blijkt nu: geopolitieke rekensommen, knikkende knieën, en het loslaten van elke morele rode lijn zodra de internationale windrichting verandert. Blijkbaar zijn principes inwisselbaar zodra het woord ‘Iran’ valt — terwijl juist dan de kracht van je rechtsstaat op de proef wordt gesteld.

Je hoeft Iran geen enkel krediet te geven — en dat doet niemand — om tegelijkertijd te erkennen dat Israël verantwoordelijk is voor collectieve bestraffing, oorlogsmisdaden en mogelijk genocide. Wie dat weigert te benoemen, verliest elk moreel gezag.

Het zou partijen als D66 en Volt sieren als ze stoppen met het verstoppen achter internationale complexiteit. De keuze is niet ingewikkeld. De keuze is: lever je bij aan massaal geweld of trek je een grens. Wie het tweede nalaat, maakt zich medeplichtig aan het eerste.

De geschiedenis zal haar oordeel vellen. Maar sommige feiten vragen nú om ruggengraat.